woensdag 30 juli 2014

Mens en medemens

Is het rechtvaardig dat taken die te laat ingediend worden toch nog geëvalueerd worden door de docent?

Mijn eerste mening:
Dit is naar mijn mening afhankelijk van de situatie waarin de student zich bevond op het moment dat hij of zij de deadline overschreed.  Er is een verschil tussen een student die steeds te laat is met zijn opdrachten en een student die normaal gezien ontzettend punctueel is.  

Het is goed mogelijk dat de stipte student wegens persoonlijke problemen, onvoorziene familiale omstandigheden echt niet de mogelijkheid had om binnen de deadline de opdracht in te dienen.  
Wanneer dit het geval is vind ik dat je niet op een dag of twee mag kijken en mag de student zijn evaluatie krijgen.  Leerlingen bij wie dit vaker voorkomt zonder een beduidende reden, of leerlingen die hun taken te laat indienen vergezeld van een slecht excuus, krijgen van mij minder krediet.  

Hoewel deze tweede groep het verdient om zijn opdracht onmiddellijk als ongeldig verklaard te zien, is het nog steeds nodig dat de docent de echte reden van het laat indienen goed achterhaalt.  Een leerling uit de tweede groep mag dan misschien in het verleden een bedrieglijk of nonchalant beeld van zichzelf hebben geschapen, mogelijk is er deze keer toch meer aan de hand.



Verder uitwerking van mijn mening over deze casus:
Als leerkracht is het in een situatie waarin studenten hun taken te laat indienen noodzakelijk om goed te analyseren.  Wat is er net aan de hand met deze student, wat is de reden voor het overschrijden van de deadline? Is het gemakzucht, laksheid? Of is er toch meer aan de hand?

Belangrijk is dat je hierbij jezelf blijft en niet afwijkt van wat je normaal zou denken of doen.  Je leeft je zo goed mogelijk in de situatie van de student in en aanvaardt hen zoals ze zijn.  Wanneer een student in het verleden een slecht voorbeeld van zichzelf heeft geschetst, kan je dat als leerkracht aanvaarden als mogelijke karaktertrek van de student in kwestie.

 Dit wil echter niet zeggen dat de leerkracht het laattijdig indienen onmiddellijk moet interpreteren als "typisch" voor deze student.  De leerkracht heeft als taak het gesprek aan te gaan over wat er nu net gebeurd is.  Wanneer deze twijfelt over een bepaalde situatie kan hij ook met collega's overleggen en hun mening vragen.

Na een duidelijke analyse maakt de leerkracht een beslissing over wat er gaat gebeuren (handelsmogelijkheden onderzoeken). Wanneer de beslissing genomen is, wordt deze meegedeeld aan de student met een duidelijke verheldering waarom.  Bij het maken van deze keuze is het voor de leerkracht belangrijk om rekening te houden met de mogelijke effecten van zijn beslissing.  Een student die echt moet knokken en niet kwaadschiks deze ene opdracht te laat indient, is misschien volledig gedemotiveerd wanneer deze opdracht afgekeurd wordt.

Zo kan het zijn dat in sommige situaties de leerkracht zijn eigen waarden even aan de kant zal schuiven omdat hij weet dat het het beste is voor de student.

Dus mijn antwoord op de vraag "Is het rechtvaardig?" is JA.
Wanneer de beslissing om de opdracht toch mee te laten tellen weloverwogen gebeurt en de leerling zonder twijfel een evaluatie verdient, is het rechtvaardig om de exacte deadline door de vingers te zien.
Uitzonderingen mogen gemaakt worden in bepaalde situaties zoals bijvoorbeeld een zware ziekte, een ongeval, een overlijden…




En dan is het als leerkracht je taak om menselijk te reageren en een schouderklopje te geven aan de student die door een moeilijke periode gaat.







Mens en medemens:

Een belangrijke waarde die ik als leerkracht wil doorgeven aan kleuters is "zorgen voor anderen."

Wat in onze maatschappij meer en meer ontbreekt is het bewust omgaan met mensen.  Er heerst zo'n grote competitiedrang dat iedereen elkaar de loef wil afsteken.  De eerste zijn, de beste zijn… is belangrijker geworden dan in groep kunnen functioneren.  Kinderen leren niet meer met elkaar en anderen omgaan met respect.  Iemand kunnen bijstaan, helpen wanneer er moeilijkheden zijn en daar positieve feedback over krijgen, geeft evenveel  of soms zelfs meer voldoening als het bereiken van een persoonlijk doel.

Wat kleuters vaak naspelen is het zorgen voor een pop.  Sommige kinderen hebben een huisdier waar ze voor mogen zorgen en anderen spelen graag met een dokterssetje.  Zorgen wordt dus in abstracte vormen wel aan kinderen aangeleerd.  Wat moeilijker in didactisch materiaal te gieten is en onmogelijk om exact uit te leggen, is hoe kinderen dagdagelijks kunnen zorgen voor elkaar.


Kinderen moeten van jongs af aan leren om medeleven te tonen aan leeftijdsgenoten.  Het moet een ingebakken vorm van bezorgdheid voor de medemens zijn. Zich kunnen inleven in wat de anderen meemaken, is een talent dat iedereen zou moeten ontwikkelen.   Wanneer het een gewoonte is om de gevoelens en noden van anderen te overwegen, zal het voor hen natuurlijk aanvoelen om op te merken wanneer iemand hulp kan gebruiken.  Als je gewoon bent om voor anderen te zorgen, voelt het minder als een last dan wanneer je altijd als een verwende puber de wereld om jezelf hebt laten draaien.

De ene situatie zal natuurlijk zwaarder zijn dan de andere.  Het zorgen voor een pasgeboren baby is natuurlijk niet te vergelijken met de dagdagelijkse zorg van een chronisch ziek persoon.  Het klinkt natuurlijk allemaal heel idealistisch om te pleiten voor een maatschappij waar iedereen voor iedereen zorgt, maar we moeten zelf ons steentje bijdragen waar we kunnen.  Te veel mensen worden aan hun lot overgelaten.  Zorg kan vele dingen omvatten. Het is een erg ruim begrip.  Het is de fysieke zorg die baby's, gehandicapten en bejaarden nodig hebben.  Maar evengoed behelst het mentale zorg voor mensen van alle leeftijden, van jong kind tot volwassene.

Emotionele ondersteuning is ook een aspect van zorg waar alle mensen nood aan hebben.  Zorgen voor elkaar betekent ook communiceren met elkaar.  Luisteren naar wat iemand dwars zit en hen de kans geven hun hart te luchten, is het ondersteunen van elkaars gemoedstoestand.  In grote lijnen komt het er op neer dat we rekening houden met elkaars noden en gevoelens en daar op reageren door onze verantwoordelijkheid als mens te nemen.

Ik vind dat zorgen voor anderen een waarde is die iedereen hoog in het vaandel zou moeten dragen.
En jong geleerd, is oud gedaan.